|
قرآن کریم معجزه‌ای جاویدان است که از فجر اسلام تا زمان حال، شاعران زیادی به زبان‌های گوناگون، از دریای پر ازگوهر آن استفاده‌های لفظی و معنوی برده‌اند. با گشتی گذرا در ادبیات ملّل مختلف به خصوص اعراب و ایرانیان می‌توان به این نتیجه رسید که کمتر کتاب یا دیوان شعری یافت می‌شود که از الفاظ و آیات قرآنی تهی باشد. سید احمد هاتف اصفهانی یکی از شاعران دوره‌ی بازگشت است که در جای‌جای دیوانش از الفاظ و معانی سحرانگیز قرآن بهره برده و آن‌ها را دستمایهی هنری شعر خود قرار داده است. اهتمام وی به قرآن کریم باعث شده تا آیاتی را به صورت مستقیم و برخی دیگر را به شکل ترجمه و پاره‌ای دیگر را به شیوه ی تلمیح مورد استفاده قراردهد. نویسنده ی این مقاله سعی دارد به شیوه ی تحلیلی- توصیفی به بیان نمونه‌هایی از تأثیر قرآن در دیوان هاتف اشاره نماید.
|
