سفرنامهنویسی که از فروع زندگینامهنویسی است همواره مورد توجه اهل قلم بوده است و نویسندگان و شاعران ملّتهای مختلف از موضوع سفـر برای انتقال پیام خود سـود جستهاند. سفـرنامهها به لحاظ بلاغت و کاربرد زبان به عنوان آثار برجستهی ادبی نیز محسوب میشوند. رویکرد جستارحاضر معرفی سفرنامههای ادبی است. سفرنامهی«نزاری قهستانی» از شاعران قرن هفتم براساس سفرنامه ناصرخسرو مورد تحلیل قرارگرفت. دو اثر به صورت مطالعهی موردی برگزیده شدند تا به الگوی ساختاری واحدی در حوزه خاطره انگاری دست یابیم. در این پژوهش برآنیم تا بدانیم سفر ادبیان چه تأثیری در مضامین ادبی آثار آنها داشته است و تا چه میزان بر غنای ادبیات افزوده است. نتیجه یافتههای تحقیق نشان میدهد سفرنامه ناصرخسرو بهترین و کاملترین الگوی سفرنامهنویسی است و علاوه بر نثر میتوان سفرنامههایی به نظم نگاشت. همین طور سفرنامههایی در رده آثار ادبی قرار میگیرند که رسا و بلیغ باشند و جزئیات را با شگردهای ادبی بیان کنند.
|