|
فریدالدین محمدبن ابراهیم نیشابوری شاعر و عارف بزرگ در آثارش همچون الهی‌نامه و منطق الطیر به بیان مسائل عرفانی پرداخته است. این پیر طریقت و سالکِ طریق حق با گذر از هفت شهر عشق و بعد از تجربه عشق الهی و قرار گرفتن در پرتو محبت الهی با زبانی نرم و محبت‌آمیز، مخاطب خویش را با خود همراه می‌کند. عطار که خود عاشقی درد کشیده است، اشعارش از اشک و آتش و درد برخاسته است، او چون روانشناس و طبیبی حاذق این مسائل عرفانی را چنان عاشقانه بیان می‌کند تا ذهن شنونده پذیرای آن باشد. از آنجا که عطار نگاهی ویژه به عشق دارد، در بیان مطالبش از آن بسیار بهره جسته است و عشق پیرنگ اغلب حکایت‌ها و اشعار اوست. در این مقاله به الهی نامه با رویکرد غنایی پرداخته شده است. از لحاظ محتوایی و صوری مواردی چون مناجات‌ها، حکایت‌هایی با محتوای عاشقانه، حسرت و افسوس و تفکر خیامی، فخریه، حسرت بر گذشته و جوانی در این مطالعه، مورد بررسی قرار گرفته است.
|
