|
اشارات اجتماعي در شعر يک شاعر از بابت اطلاعات ارزشمندی که از شيو‌ه‌ی زندگي مردمانِ ارائه مي‌دهند، حائز اهميت است. اما به نظر می‌رسد بازتاب اين معلومات در شعر، صرفاً جنبة جامعه شناختي نداشته و شاعر براي آفرينش ادبي خود، ناگزير از طرح اين موضوعات است. سؤال اصلي اين پژوهش آن است که آيا يک شاعر، بدون پرداختن به مسائل اجتماعي عصر خويش مي‌تواند در تصويرسازي و مضمون پردازي ادبي مؤفق باشد؟ وحشي بافقي يکي از شاعران پر آوازۀ قرن دهم هجري است که از اين ظرفيت، بهره‌ی وافري برده و بسياري از مضامين و تصاوير ادبي خود را با استفاده از اين معلومات سروده است. نتيجه‌ی بررسي نشان مي‌دهد وحشي به واسطه‌ی آشنايي کافي که با خصوصيات و عادات و باورهاي عمومي و آييني در مورد کبوتر داشته، توانسته مضامين بکر و تصاوير پويايي در شعر خود بيآفريند. نتیجه‌ی تحقیق نشان می‌دهد که اصطلاحات و کنایات مرتبط با کبوتربازی جایگاه بزرگی در شعر وحشی دارد و علاوه بر آن وی نام برخی حیوانات مربوط به این سرگرمی عامیانه را نیز در شعر خود به کار برده است.
|
