نویسندگان

چکیده مقاله

پهلوانان حماسی جهت پیروزی در کارزارها به ترفندهایی می‌اندیشند که یکی از آنها بهره بردن از بانگ بسیار بلند یا نعره‌های مهیب است. بانگ، فریاد یا نعره کشیدن در میدان جنگ، هنری غریزی است که انسان‌ها به تقلید از حیوانات درنده برای تسلّط روانی بر هم آوردِ خویش و هراس انداختن در دلِ دشمن از آن استفاده می‌کردند. در واقع بانگ زدن نوعی سلاح برای قهرمانان اساطیری است که در شاهنامه فردوسی و منظومه‌های حماسی پس از آن به فراوانی دیده می‌شود. این جستار در پی آن است که نقش نعره و بانگ در پیروزی و شکست شخصیت‌های حماسی را بررسی کردهو کاربردهای دیگر بانگ از جملههنگام ترس، ناراحتی، خشم، شادی و هیجان رادر شاهنامه، گرشاسب‌نامه، کوش‌نامه، بیژن‌نامه و دیگر منظومه‌های حماسی مورد تحلیل قرار دهد البته گاهی سرداران جنگی برای تشجیع سربازان، افرادی را مأمور می‌کردند که با فریاد زدن، نکاتی را بیان کنند که باعث برانگیختن آن‌ها برای مبارزه شود که این حالت نیز در این مقاله مورد توجه نویسندگان قرار گرفته است.