|
میرزا عبد الرّحیم شروانی متخلّص به حزین، از شاعران توانمند اواخر سلطنت زند یه و قاجاریه، و از خانواد ة وصال شیرازی است. وی د ر افکار و سبک اشعارش تحت تأثیر شیخ بهاءالد ّین محمّد عاملی مشهور به شیخ بهائی بود ه است و خود شاعر وجه تسمیة این اثر را از نان و حلوای شیخ بهائی و به اقتفا از آن معرّفی می‌کند . مثنوی صفاءالقلوب حاوی مطالبی د ر مذمّت جهان ناپاید ار و صفات ناپسند ید ة بشری، عشق زمینی و عشق آسمانی و مطالب تربیتی و ارشاد ی و اخلاقی است. این نسخه خطّی منحصر به فرد است و به خطّ نستعلیق، به شمارة 3006 د ر کتابخانة ملّی تبریز ثبت شد ه است. این نسخه شامل سی مثنوی د ر بحر رمل، به همراه یازد ه حکایت آموزند ه و د و قطعه اد بی د ر بحر عروضی رمل مثمّن محذوف و بحر هزج مسد ّس محذوف است. این مقاله بر آن است تا ضمن معرّفی عبد الرّحیم شروانی، سبک نگارشی اثر و رسم‌الخطّ و همچنین محتوا و ساختار اشعار آن را از زاویة زبانی و اد بی و فکری مورد تحلیل و بررسی قرار د هد .
|
