نویسندگان

چکیده مقاله

در متن ادب فارسی، بویژه متون تاریخی، از سرگذشت اسکندراستفاده گسترده ای شده است اسکندر یکی از شخصیت های تاریخ ساز در پهنۀ زمان بوده است؛ در ادبیات فارسی و عربی شخصییت تاریخی او با افسانه هایی آمیخته است که از او شخصیتی داستانی و افسانه ای پدیدآورده است. در بسیاری از متوننظم و نثر به داستان زندگی وی پرداخته شده است. شخصیت اسکندر در حماسه ملی ما آمیخته با صفات نیک و بد است. اگر بخواهيم موضوع اسكندر را با نگاهي علمي ارزيابي كنيم؛ بايد ببينيم كه کردار وی چگونه بوده كه در ثنا و ستايش وي تا اين حد اغراق و مبالغه شده است. در بعضی منابع شخصيتي نيك، درست و پيامبروار و منابع دیگر شخصیت گجستک از اسكندر معرفی شده است. در این مقاله سعی شده است با بررسی شخصیت اسکندر در دو اثر تاریخیاخبار الطوال و شاهنامه به تأثیرپذیری اسکندر از فرهنگ و اندیشه پارسی و موفقیت وی در کشورگشایی و ایجاد فرهنگ ها بپردازد. روش تحقیق در این پژوهش بر اساس روش تطبیقی بین دو منبع فوق خواهد بود. فرضیه این مقاله بینش دینوری و فردوسی در دو منبع بر اساس تفاوت ها و شباهت های یاد شده دربارۀ اسکندر نیز بررسی می شود.