یکی از راههای تبیین و تشریح جایگاه شاعران و نویسندگان، توجه به خاستگاه و آبشخور اندیشۀ آنهاست. مسئلهای که اگر بهدرستی شناخته شود، درک درست از آثار مختلف را موجب میشود؛ بنابراین پژوهش در ادبیات ،باهدف ره یافتن به آبشخور تفکر صاحبان آثار برای شناختن فرهنگ غنی گذشته، داستانها و حکایاتِ منسوخشده، حماسهها و باور و آیینهای ملی و مذهبی راهگشاست. پژوهش حاضر نیز، با روش توصیفی تحلیلی، در پی پاسخ به این پرسش که خاستگاه اندیشۀ شاعران بختیاری از کدامین سرچشمههاست؟ به تتبع در آثار ذیقیمت، اما کمتر شناخته شدۀ آن قوم با پیشینه، پرداخته است. حاصل پژوهش، نمایانگر این است که آثاری چون «نوروز و نوگل» اثر آرمان راکیان با توجه به آشنایی سرایندگان آنها با آثار پیشینیان، مثلها و قصّهها و نیز دیگر روایات اساطیری و ابعاد مختلف فرهنگ کهن، هویّت پیشین بخشی از این کهن سرزمین را بازنمایی و روایت کرده است.
|