رمانتیسم از مهمترین مکاتب ادبی در جهان معاصر است که اساس و شالوده غربی دارد و ظهور آن همزمان با فروپاشی نظام سلطه در اغلب کشورهای اروپایی، وقوع انقلاب صنعتی، رشد شهرنشینی، رشد طبقه متوسط، گسترش سوادآموزی و تحولات دیگر بود. به طور کل میتوان رمانتیسم را بینش هنری ادبی قرن نوزدهم نامید. آغاز این جنبش از کشور انگلستان بود اما به مانند سایر مکاتب به کشورهای دیگر هم رسید و کشور ایران هم از این پدیده قرن دور نماند و شاعران مطرح از این جریان و مؤلفههای آن در شعرشان استفاده نمودند. در این مقاله پس از اشارهای مختصر به مکتب رمانتیسم ویژگیهای شعری دو تن از پیروان این مکتب یعنی ویلیام بلیک در انگلستان و نادر نادرپور شاعر نامی ایرانی که وجه رمانتیسمی قویتری دارند بررسی میشود و مشخصاتی از جمله کودکی، بازگشت به محیط ساده و روستایی، مرگ، تخیل و ... که از بارزترین مختصات مکتب رمانتیسم است بررسی میگردد و در نهایت به این نتیجه میرسیم که شباهتهایی میان دو شاعر از منظر مکتب رمانتیسم وجود دارد که نشان میدهد هر دو شاعر از شیرهی مکتب رمانتیسم نوشیدهاند و شهد آن در اشعارشان به وضوح قابل دستیابی است.
|