نویسندگان

چکیده مقاله

جریان سمبولیسم اجتماعی، جریانی نو ظهور در شعر معاصر فارسی است. در بدو امر شاید چنین به نظر رسد که این جریان، با مکتب سمبولیسم که اواخر قرن هیجدهم در فرانسه ظهور کرد، نسبتی دارد. اما واقع آن که این نسبت بسیار کمرنگ است. این جریان بیشتر به اشعار تمثیلی و نمادین در شعر سنتی نزدیک است. دو ویژگی بارز این جریان، اول نماد پردازی و دوم جامعه گرایی است. نگارندگان در مقاله ی حاضر کوشیده اند این دو ویژگی جریان سمبولیسم اجتماعی را در مجموعه شعر "دعای زنی در راه" از سید علی صالحی، شاعر معاصر ایران، مطالعه و بررسی کنند. در بخش نمادپردازی، چند نماد (سمبل) مهم در شعر صالحی مطالعه و تحلیل شده است. این نماد ها شامل کودک، پروانه، شب و صبح، باد، مسافر، و پیراهن می باشد. در باب ویژگی دوم جریان سمبولیسم اجتماعی یعنی جامعه گرایی، نگارندگان کوشیده اند سیری در شعر متعهد و جامعه گرای صالحی داشته باشند و این ویژگی را در مجموعه ی دعای زنی در راه، تحلیل و توصیف کنند. این پژوهش از نوع پژوهش های توصیفی و تحلیلی است؛ نگارندگان ابتدا داده های مورد نظر خود را از منابع کتابخانه ای فراهم آورده اند و پس از آن به تحلیل و توصیف داده ها و شواهد در مجموعه دعای زنی در راه (تاریخ نخستین انتشار 1379) پرداخته اند.