|
مسالۀ اساسی این پژوهش بررسی داستان خسرو و شیرین نظامی بر مبنای نظریۀ مثبتاندیشی سلیگمن، به روش توصیفی- تحلیلی است. اعمال و رفتار هر یک از شخصیت‌های این منظومه و مفاهیم گنجانده شده در لابه‌لای اشعار با فضایل و شاخصه‌های مثبتاندیشی مطرح در نظریۀ مذکور مطابقت داده شده و پس از تحلیل نتایج، داده‌های به‌دست آمده به شکل نمودار ارایه شده است. نظامی، در شخصیت‌پردازی اشخاص داستان خسرو و شیرین با دیدگاه حکیمانۀ خود به پرورش فضایل نیکوی انسانی و تعالی روحی و روانی شخصیت‌های منظومۀ خود توجه ویژه داشته است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد، شخصیت‌های این منظومه، آراسته به فضایل شش‌گانه مطرح در نظریۀ مثبتاندیشی سلیگمن هستند و ابیات راوی این فضایل، از بسامد بالایی در این اثر برخوردارند. عشق‌ورزی خردمندانه، انسانیت و مهرورزی نسبت به هم‌نوعان، شجاعت در وفاداری عاشق و معشوق نسبت به یکدیگر، به تعالی رسیدن این عشق ناب، وجود برخوردهای عادلانه و حفظ اعتدال در افکار و اعمال و رفتار خسرو و شیرین که شخصیت‌های اصلی این منظومه هستند، به میزان قابل توجهی مشهود است. شایان ذکر است برخورداری از این فضایل در مورد اشخاص دیگر منظومه نیز صادق است.
|
